เสียงเพลงถิ่นพงไพร
สายธารใสไหลหล่อเลี้ยงพอเพียงค่า
สายแห่งความเมตตาจากฟ้าฝน
สายรุ้งพร่างธารางามน่ายล
สายใยคนพื้นบ้านเนิ่นนานปี
ครวญลำนำคำกลอนคนอ้อนหา
ใช้เกี้ยวพานงคราญสำราญศรี
เพลงเกี่ยวข้าวร้องเล่นบรรเลงตี
สุนทรีคีตกานต์ซ่านชีวิน
เพรงกาลเก่าทุกเมื่อเกวียนเกื้อหนุน
โคเคลื่อนหมุนเดินทางไปต่างถิ่น
บรรทุกสิ่งของมาเป็นอาจิณ
บัดนี้สิ้นมนต์เกวียนกาลเปลี่ยนไป
เป็นเครื่องจักรกลเหล็กเจ๊กมาขาย
ทำงานง่ายกว่าโคโอ้สมัย
พัฒนาก้าวหน้ากว่ายุคไพร
นาสดใสสวยแผ่มิแพ้กรุง
แสงทองทาบทุ่งข้าวหมอกขาวม่าน
นกกากล่อมกังวานบินผ่านทุ่ง
เสียงจิ้งหรีดแว่วมาร่วมผดุง
เป็นสื่อมุ่งเรื่องราวของชาวนา
ทั้งกบเขียดแว่วเสียงอยู่เคียงไถ
แลน้ำใสเห็นชัดเป็นมัจฉา
อภิรมย์ชมข้าวคล้ายกานดา
สวยสง่าหน้านวลเย้ายวนชาย
เรียงคำหวานวาบหวิวแผ่วพลิ้วไหว
ลอยผ่านธารพงไพรด้วยใจหมาย
สื่อสาส์นถึงคนไกลอยู่ไม่คลาย
เพลงสุดท้ายก่อนลาน้ำตาคลอ
จึงขอฝากสายลมให้สมนึก
ให้รู้สึกมธุรสใจจดจ่อ
กับลำนำคำรักที่ถักทอ
มิให้ท้อผู้ฟังยังทบทวน
มนต์เสียงขลุ่ยสะดุดสิ้นสุดแล้ว
ปานดั่งแก้วแตกอย่างไร้ทางหวน
สายธารแห่งความฝันเคยรัญจวน
เพลงคร่ำครวญเท่านั้นฤๅมั่นคง
จึงมิเหลือสิ่งใดให้หวนคิด
ลำนำจิตใจเอยเคยประสงค์
ยังเหลือแต่บางอย่างวางดำรง
กระทบตรงสองหูสู่สรรพางค์
แสงเรืองรองทาบทาทุ่งสวรรค์
เสียงไก่ขันก้องทุ่งยามรุ่งสาง
เรไรร้องพรอดพร่ำซ่อนอำพราง
เพลงกล่อมบางลูกทุ่งผดุงไทย ฯ
สายธารใสไหลหล่อเลี้ยงพอเพียงค่า
สายแห่งความเมตตาจากฟ้าฝน
สายรุ้งพร่างธารางามน่ายล
สายใยคนพื้นบ้านเนิ่นนานปี
ครวญลำนำคำกลอนคนอ้อนหา
ใช้เกี้ยวพานงคราญสำราญศรี
เพลงเกี่ยวข้าวร้องเล่นบรรเลงตี
สุนทรีคีตกานต์ซ่านชีวิน
เพรงกาลเก่าทุกเมื่อเกวียนเกื้อหนุน
โคเคลื่อนหมุนเดินทางไปต่างถิ่น
บรรทุกสิ่งของมาเป็นอาจิณ
บัดนี้สิ้นมนต์เกวียนกาลเปลี่ยนไป
เป็นเครื่องจักรกลเหล็กเจ๊กมาขาย
ทำงานง่ายกว่าโคโอ้สมัย
พัฒนาก้าวหน้ากว่ายุคไพร
นาสดใสสวยแผ่มิแพ้กรุง
แสงทองทาบทุ่งข้าวหมอกขาวม่าน
นกกากล่อมกังวานบินผ่านทุ่ง
เสียงจิ้งหรีดแว่วมาร่วมผดุง
เป็นสื่อมุ่งเรื่องราวของชาวนา
ทั้งกบเขียดแว่วเสียงอยู่เคียงไถ
แลน้ำใสเห็นชัดเป็นมัจฉา
อภิรมย์ชมข้าวคล้ายกานดา
สวยสง่าหน้านวลเย้ายวนชาย
เรียงคำหวานวาบหวิวแผ่วพลิ้วไหว
ลอยผ่านธารพงไพรด้วยใจหมาย
สื่อสาส์นถึงคนไกลอยู่ไม่คลาย
เพลงสุดท้ายก่อนลาน้ำตาคลอ
จึงขอฝากสายลมให้สมนึก
ให้รู้สึกมธุรสใจจดจ่อ
กับลำนำคำรักที่ถักทอ
มิให้ท้อผู้ฟังยังทบทวน
มนต์เสียงขลุ่ยสะดุดสิ้นสุดแล้ว
ปานดั่งแก้วแตกอย่างไร้ทางหวน
สายธารแห่งความฝันเคยรัญจวน
เพลงคร่ำครวญเท่านั้นฤๅมั่นคง
จึงมิเหลือสิ่งใดให้หวนคิด
ลำนำจิตใจเอยเคยประสงค์
ยังเหลือแต่บางอย่างวางดำรง
กระทบตรงสองหูสู่สรรพางค์
แสงเรืองรองทาบทาทุ่งสวรรค์
เสียงไก่ขันก้องทุ่งยามรุ่งสาง
เรไรร้องพรอดพร่ำซ่อนอำพราง
เพลงกล่อมบางลูกทุ่งผดุงไทย ฯ
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
