ผมว่าที่ท่านกวีรุ่นก่อนๆให้ใช้คำตายเพราะคำรูปวรรณยุกต์เอกนี่ ค่อนข้างจำกัดครับ แล้วถ้าเราแต่งให้ไพเราะผมเข้าใจว่าจะเน้นเสียงที่ไพเราะไม่สะดุด มีการใช้คำที่สละสลวยและคารมคมคาย มากกว่าการเน้นดังท่านว่านะครับ ขอเพียงไม่ผิดบัญญัติที่ท่านห้ามน่าจะได้ ส่วนตำแหน่งอื่นๆที่ไม่ได้บังคับนั้นท่านมือขวาบอกว่าควรลงเป็นคำสุภาพจะดีที่สุด อันนี้ผมไม่แน่ใจครับ เพราะส่วนมากผมเห็นหลายๆท่านแนะนำเฉพาะคำท้ายบาทหนึ่ง คำ๕บาทที่๒ คำ๕บาทที่๓ และคำสุดท้ายของบทเท่านั้นครับ โคลงสี่สุภาพผมเข้าใจตามนั้น เพราะมีการบังคับคำสุภาพสี่ตำแหน่งตามที่กล่าวถึง ส่วนตำแหน่งอื่นๆจะบังคับให้ลงเป็นคำสุภาพ โอ้......คงต้องฝึกอีกสมควร
หากบัญญัติเพื่อได้ ดังตรอง
โคลงสี่คำควรมอง ถี่ถ้วน
หาศัพท์อื่นลงลอง ผิดฝั่ง
คุณค่าคงคอดม้วน มั่วโม้โอหัง
เพียงลำพังพร่ำเพี้ยง ตนเดียว
หวังสง่างามเพริศเพรียว พร่องพร้อม
เสวนาไตร่ถามเทียว ทัศน์ท่าน กวีเฮย
จึงว่ายอดยอมน้อม แน่วเต้ยเชยชมฯ
(แต่งตามท่านมือขวาวิจารณ์ไว้รู้สึกว่ายากขึ้นมากนะครับท่าน)
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
23 พฤศจิกายน 2024, 01:21:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: แปลกแต่จริง (อ่าน 2125 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: