บทค่อนขอดแนบเหน็บเจ็บ.แสนงาม
รู้จักกัน วันปู่ ชอบซู่ซ่า
ชวนคุณย่า ทะเล้น เต้นต่ามต่าม
เต้นตูมตูม มุมกาแฟ แย่ลุกลาม
มีสุขตาม ประสา ชราวัย
ณ วันนี้ พี่เป็น เช่นนักปราชญ์
ผมยังขาด เกินเกิน เพลินไถล
รู้จำกัด พัฒนา ช้าเหลือใจ
ยกพี่ให้ เป็นครู คู่บ้านกลอน
รพีกาญจน์ 59
ยกเป็นคู่ชูเชิดบรรเจิดจิต
ถ่ายความคิดวิทย์ประจักษ์ซึ่งอักษร
สมวิญญาณผ่านวิชาเอื้ออาทร
ครูอาจารย์งานสอนกาลก่อนเคย
พี.ท่านนี้มีหลายอย่างไม่ต่างแผก
กับ(ร)พีแรกแจกกระจ่างอย่างเปิดเผย
ทั้งชี้แนะแกะเกานะเจ้าเอย
ไม่ละเลยเฉยนิ่งเหมือนทิ้งวัย
สำนวนหวานกานท์เฉียบเกินเปรียบถ้อย
ชวนชม้อยอ้อยอิ่งประวิงไหว
ปลื้มอุราอักษราเคลื่อนสะเทื้อนใจ
งูบหลับไหลในวิญญาณ์นิทราพลัน
แต่ยามรื่นหมื่นสาวต้องหนาวอก
ตื่นตระหนกตกใจโอ้ใครนั่น
เป็นหางเครื่องกระเดื่องนามมอบความมัน
เซิ้งสวรรค์สั่นสนุกกระตุกใจ...(ว๊าว!)
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
