มุมหนึ่ง...
พี่พีฯคะ.. เพราะกรรมมา พาโศกศัลย์
อดีตนั้น ระทม ตรมหนักหนา
ใช่อ่อนไหว เพียงพร่ำ ลำนำมา
ในส่วนลึก สุนันยา ล้าเกินทน
อีกมุมหนึ่ง...
พี่พีฯคะ.. เพราะรักบทพจนา
จึงเรียงร้อย อักษรา มาเป็นผล
รักความงาม ยามร่าย คล้ายต้องมนตร์
บันดาลดล ให้เพียร เฝ้าเขียนกานท์
และมุมนี้
พี่พีฯคะ.. สิ่งให้มา พาใจซึ้ง
ติดตราตรึง กว่ารส บทคำหวาน
จะจดจำ คำสอนไว้ ในดวงมาน
ชื่นพรขาน สานสู่"สุนันยา”
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
