มาตามติดสะกิดกายสหายเก่า
อ่านกานท์เศร้าเหงาซ่านผ่านอักษร
เธอบรรจงลงสลักทุกวรรคตอน
เศร้าแฝงอ้อนแฝงงอนตอนจดจาร
บทประพันธ์สรรสร้างบางรู้สึก
เผยส่วนลึกผนึกเก่าทั้งเศร้า.หวาน
ฤาขื่นขมถมเศร้าเคล้าดวงมาน
กี่วันวารผ่านกรำช้ำเดียวดาย
เพียรจารจดเถิดนะสหายเก่า
จงเขียนเล่าเศร้า.หวานผ่านความหมาย-
ที่ลึกซึ้งตรึงอยู่ไม่รู้วาย
ทุกเรื่องราวมิเปล่าดายหรอกที่รัก
ก้าวแรกฯ...
เธอรินร้อย ถ้อยหวาน มาขานสู่
ให้ได้รู้ ดวงจิต ไม่คิดผลัก
กำลังใจ แนบเนา เฝ้าท้วงทัก
ซึ้งยิ่งนัก ลำนำ ที่ย้ำมา
อย่าเพิ่งหน่าย หายห่าง ทางอักษร
อย่าเบื่อกลอน คนเหงา เฝ้าครวญหา
อย่าทิ้งไป ไม่หวง ห่วงนำพา
อย่า ลืมสุนันยา นะเพื่อนเอย
กลอนยังเหงา เศร้าขม ระทมท้อ
ด้วยยังรอ คนปลอบ มอบคำเผย
ยังอยากอ้อน วอนพร่ำ ทุกคำเปรย
อย่าละเลย เฉยนัก ถ้ารักจริง...
"สุนันยา"
ให้ได้รู้ ดวงจิต ไม่คิดผลัก
กำลังใจ แนบเนา เฝ้าท้วงทัก
ซึ้งยิ่งนัก ลำนำ ที่ย้ำมา
อย่าเพิ่งหน่าย หายห่าง ทางอักษร
อย่าเบื่อกลอน คนเหงา เฝ้าครวญหา
อย่าทิ้งไป ไม่หวง ห่วงนำพา
อย่า ลืมสุนันยา นะเพื่อนเอย
กลอนยังเหงา เศร้าขม ระทมท้อ
ด้วยยังรอ คนปลอบ มอบคำเผย
ยังอยากอ้อน วอนพร่ำ ทุกคำเปรย
อย่าละเลย เฉยนัก ถ้ารักจริง...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
