ยามง่วงเหงา เข้าอ่านกานท์ สราญรื่น
บางคราขื่น ขมมาน พานไห้หวน
ยืมกลอนพี่ ผ่อนคลาย หายรัญจวน
โศกกำสรวล คล้ายกัน พอผันไกล
อ่านกานท์เขา เหงาไม่ทัน เช้ายันค่ำ
เหงาประจำ ซ้ำพา น้ำตาไหล
หวานปนเศร้า เหงาซึ้ง ตรึงตราใจ
“สุนันยา”ร่ำไห้ ได้ทั้งวัน
บางคราขื่น ขมมาน พานไห้หวน
ยืมกลอนพี่ ผ่อนคลาย หายรัญจวน
โศกกำสรวล คล้ายกัน พอผันไกล
อ่านกานท์เขา เหงาไม่ทัน เช้ายันค่ำ
เหงาประจำ ซ้ำพา น้ำตาไหล
หวานปนเศร้า เหงาซึ้ง ตรึงตราใจ
“สุนันยา”ร่ำไห้ ได้ทั้งวัน
น้องคนเล็กมาล่า 
"ดิน"
เอ่อ..ดินจ๋า พาคำ มาย้ำติด
เหมือนสะกิด พิษลาม ทำใจหวั่น
จุ๊ จุ๊ จุ๊ อย่าเอ็ด เดี๋ยวเสร็จกัน
พี่แอบฝัน หวานคลอ นั้นพอมี
แต่ความฝัน มับจบ คล้ายหลบเลี่ยง
เป็นทางเบี่ยง เบนบ่าย กลายถอยหนี
จึ่งต้องวน มาเศร้า เหงาทั้งปี
เป็นอย่านี้ ประจำ....จะทำไง?...เฮ้อ!!!!
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
