ทั่วตำบล โจษจัน หม้ายขันหมาก
ปากต่อปาก คำต่อคำ น้ำตาร่วง
บ้างเยาะเย้ย เขยมีไหน ให้เจ็บทรวง
บ้างว่าดวง ไร้คู่ อยู่เดียวดาย
แสนสงสาร น้องดิน สูญสิ้นรัก
เคยผ่องพักตร์ หมดไป จนใจหาย
เบ้าตาบวม แก้มอูม คงฟูมฟาย
มีร่างกาย ชีวิต ไร้จิตจินต์
เป็นการดี ที่เขา ผละเจ้าก่อน
หากร่วมหมอน นอนเตียง เคียงถวิล
ถึงร่วมทุกข์ สุขดิบ อยากหยิบกิน
แล้วโบยบิน ตัดขาด อาจวายวาง
ลืมอดีต ผิดหวัง ตั้งต้นใหม่
เก็บหัวใจ ถนอม พร้อมเรือนร่าง
สร้างความดี มีธรรม ทานนำทาง
ได้พบบ้าง ชายใจพระ หอมจรุง
ถ้าน้องไม่ รังเกียจ คิดเดียดฉันท์
มาร่วมกัน ขายเมี่ยง เลี้ยงปลากุ้ง
ซ่อนเงินมัด ยัดใส่ ในกระบุง
พอเข้ากรุง ถอยเบนซ์ ขับเล่นลม
รพีกาญจน์ 59
ขอจากถิ่น ดินดาน บ้านเคยอยู่
มิกล้าสู้ หน้าคน โดนหยามข่ม
หม้ายขันหมาก จากมา อุราตรม
จำต้องก้ม รับกรรม คำนินทา
หากพี่ชาย เห็นใจ ไม่ขุ่นข้อง
หญิงหนึ่งต้อง ราคิน หมดสิ้นค่า
ทั้งสองเนตร เนืองนอง ครองน้ำตา
หากมิว่า ขออยู่สวน ไถพรวนดิน
จะปลูกผัก ถากถาง สร้างทางรุ่ง
ขอเลี้ยงกุ้ง ขุดบ่อ พอมีถิ่น
ทำเล้าไก่ เก็บไข่ ได้พอกิน
หากระถิน จิ้มเจ่า สะเดาดอน
งานทั้งหมด กล่าวมา ใช่กว่า.แรง
อย่าเพิ่งแย้ง แคลงใจ ให้พี่สอน
ตั้งแต่เล็ก คุ้มใหญ่ ใช่เกี่ยงงอน
ได้แต่นอน กิน.เที่ยว ไม่เหลียวงาน
รับได้ไหม เอาไปฝึก นึกดูบ้าง
พวกลิงช้าง กลางป่า ยังฝ่าด่าน
ยากลำบาก เพียงไร ไม่เกียจคร้าน
ขอสงสาร อยู่ด้วยคน หนีหม่นอาย
มิกล้าสู้ หน้าคน โดนหยามข่ม
หม้ายขันหมาก จากมา อุราตรม
จำต้องก้ม รับกรรม คำนินทา
หากพี่ชาย เห็นใจ ไม่ขุ่นข้อง
หญิงหนึ่งต้อง ราคิน หมดสิ้นค่า
ทั้งสองเนตร เนืองนอง ครองน้ำตา
หากมิว่า ขออยู่สวน ไถพรวนดิน
จะปลูกผัก ถากถาง สร้างทางรุ่ง
ขอเลี้ยงกุ้ง ขุดบ่อ พอมีถิ่น
ทำเล้าไก่ เก็บไข่ ได้พอกิน
หากระถิน จิ้มเจ่า สะเดาดอน
งานทั้งหมด กล่าวมา ใช่กว่า.แรง
อย่าเพิ่งแย้ง แคลงใจ ให้พี่สอน
ตั้งแต่เล็ก คุ้มใหญ่ ใช่เกี่ยงงอน
ได้แต่นอน กิน.เที่ยว ไม่เหลียวงาน
รับได้ไหม เอาไปฝึก นึกดูบ้าง
พวกลิงช้าง กลางป่า ยังฝ่าด่าน
ยากลำบาก เพียงไร ไม่เกียจคร้าน
ขอสงสาร อยู่ด้วยคน หนีหม่นอาย
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
