กว่าจะจารกานท์กลอนมาอ้อนอ่าน
ชลธารผ่านตาร้อยกว่าไห
เป็นหยดหมึกผนึกสาส์นไหลผ่านไป
ชวนใครใครให้สลดในบทกลอน
ผ้าเช็ดหน้ากว่าร้อยต้องคอยซับ
ยามจ้องจับสดับจ้องมองอักษร
ปานว่าใจให้อนาถจะขาดรอน
ตามบังอรสมรน้องเจ้าของกานท์...
" บูรพ์ "
พี่บูรพ์ฯก็ พูดเกิน เขินนะนี่
น้ำตาพลี เรียกให้ ใครสงสาร
เขียนกลอนเล่า เคล้าเรื่อง เคืองดวงมาน
อักษรพาล ช้ำสลด รันทดใจ
จะแถมผ้า เช็ดหน้า นำมาฝาก
มันก็ยาก คิดส่ง ว่าตรงไหน
ผ้าร้อยผืน หากส่ง คงน้อยไป
น้ำตาพี่ มากกว่าใคร คงไม่พอ
“สุนันยา”
น้ำตาพลี เรียกให้ ใครสงสาร
เขียนกลอนเล่า เคล้าเรื่อง เคืองดวงมาน
อักษรพาล ช้ำสลด รันทดใจ
จะแถมผ้า เช็ดหน้า นำมาฝาก
มันก็ยาก คิดส่ง ว่าตรงไหน
ผ้าร้อยผืน หากส่ง คงน้อยไป
น้ำตาพี่ มากกว่าใคร คงไม่พอ
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
