[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

สัมผัสคำ วรรคท้าย สระ เ-อ

เคยเป็นเอี้ยง เลี้ยงทุย ลุยกับ.นพ
ไร้จุดจบ หมดคำ นำเสนอ
ทุยแดนใต้ ไล่ขวิด จนติดเบลอ
วัวมาเจอ ตะเข้ ม้าเห่ตาม

ใส่หมวกแก๊ป แอบนั่ง ข้างหลังรถ
หน้าหมดจด เทวี ศรีสยาม
ได้แต่เบิ่ง เพิ่งยล สาวคนงาม
เข้าไปถาม เธอจ๋า.ค้าน้ำตาล

อยู่บ้านนอก คอกนา ภาษาถิ่น
เธอโรยริน กานท์กลอน แสนอ่อนหวาน
สวมผ้าถุง นุ่งกระโปรง ทำโรงงาน
ชื่อเรียกขาน จำคล่อง ว่า"ทองใส"

เมื่อล้มหมอน นอนเสื่อ เอื้อตลอด
วัดปรอท สอดจั๊กแร้ แส่หาไข้
พอเห็นงู ชูคอ ฟ่อ.ทันใด
หันควับใช้ มีดปาด ขาดเหลือตอ

เป็นคนจริง หญิงไทย ใจแกร่งกล้า
สู่แนวหน้า ทหาร บวกงานหมอ
เดินย่ำดาน ยานเกราะ เหาะด้วยฮอ
มิเคยหงอ ห้อยพระดี สิบสี่องค์

เธอคือแฟน เอ๊ย เพื่อนดี มีเสน่ห์
ชอบฮาเฮ อ่อนนุ่ม ชายลุ่มหลง
แม้พระอินทร์ บินบน วนงวยงง
(ผม)ลูกเป็นโขลง หลานเป็นกอบ ยังชอบเธอ

 

รพีกาญจน์ 59

พี่ระพีร่ายยาวราวสายป่าน
ขุดเอางานเก่าเก่าเฝ้าเสนอ
ความสามารถมากล้นหาจนเจอ
กลอนเพ้อเจ้ออ่อนหัดของณัชชา

ขอขอบคุณไมตรีที่ชื่นชอบ
ทุกคำตอบแสนดีมีคุณค่า
คำที่ปลอบชอบใจไม่นำพา
หากเปลี่ยนมาเป็น"รัก" จักขอบคุณ

ณัชชา