๑ เริ่มที่แสงสุริยาภาณุมาศ
อาทิตย์สาดอุษณรัศมี
อหัสกรอ้อนตะวันอันรวี
ตโมนุททยุมณีระพีพูน
๒ ประภากรพรมันอันสุริเยศ
อังศุธรรอนเลศสุรีย์สูร
สูรยะอหัสกรร้อนจำรูญ
แม้ไวกูณฐ์เกริกกล้าแพ้ภากร
๓ ตามด้วยแขโคจันทร์บุหลันเลื่อน
ศศินเดือนนิศาบดีท่านนี้ก่อน
โสมกลาพิธุสิริศศิธร
วิธูห่อนห่างกั้นสวรรคบดี
๔ สิตางศุ์มาสสุมะศศิลักษณ์
พิธุทักตโมทรว่าอ่อนสี
นิศารัตน์ปัดว่านิศามณี
ปักษาธรเถียงที่โทษารมณ์
๕ แล้วมาถึงน้ำคงคาสาคเรศ
เกียนกาสารผ่านประเทศฉทึงถม
ชลัมพุอุทกโตยอกตรม
ละหานรหัทพัดล่มชลาลัย
๖ ชเลพรากหลากล้นชลธิศ
สลิลสริตเหลือรั้งตระพังใส
อีกอาโปโสทกหรือหกไป
วริโลมชลาศัยให้ชลธี
พรายม่าน
สันทราย
๑๓ กันย์ ๕๕
ต้องขอโทษท่าน Toshare ด้วย ที่มิได้กระทำอย่างที่ท่านติติงมา ผมเห็นด้วยกับความคิดของท่านครับ แต่ระหว่างเขียนให้กับไม่เขียนให้อย่างไหนอนาคตของชาติพอจะได้ความรู้มากกว่ากัน ส่วนเรื่องความพยายาม เอาใจใส่ ค้นคว้าหาความรู้ (อันที่จริงผมก็เขียนมาจาก Google นั่นแหละ) ความรับผิดชอบ ฯลฯ คงเป็นหน้าที่ของครูและระบบการศึกษาไทยล้วนๆละครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
