น้ำตาหลั่งสั่งลาในคราแรก
ดีกว่าแตกแหลกฤทัยอาลัยหวง
ในภายหลังฝังจำเพราะคำลวง
ยากตามทวงคืนกลับทั้งทรัพย์ใจ
ถึงแพ้พ่ายหม้ายร้างชายสร้างก่อ
ด้วยจิตฉ้อขอจอมขวัญอย่าหวั่นไหว
มิใช่คู่ชู้ชมสมฤทัย
จึงมีอันพลันให้ไม่อยู่ครอง
คงสักวันนั้นรักประจักษ์แจ้ง
ไร้เคลือบแคลงแฝงฝักให้รักหมอง
เสียงเซ็งแซ่แห่โหมประโคมกลอง
ขันหมากทองร้องขออย่ารอรี...
" บูรพ์ "
ชายมากมาย หลายหลาก มีมากล้น
ตั้งหลายคน น้องเบื่อ เหลือแต่พี่
มีบ้างไหม เมตตา เอื้ออารีย์
ช่วยปรานี รักษา เยียวยาใจ
ผินหน้ามอง ตรองตรึก รู้สึกแค้น
เขาดูแคลน แฟนจาก มากหม่นไหม้
มิรู้จะ หันหน้า พึ่งพาใคร
รับได้ไหม กับใจหม่น คนถูกลืม
ตั้งหลายคน น้องเบื่อ เหลือแต่พี่
มีบ้างไหม เมตตา เอื้ออารีย์
ช่วยปรานี รักษา เยียวยาใจ
ผินหน้ามอง ตรองตรึก รู้สึกแค้น
เขาดูแคลน แฟนจาก มากหม่นไหม้
มิรู้จะ หันหน้า พึ่งพาใคร
รับได้ไหม กับใจหม่น คนถูกลืม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
