[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

...น้ำตานองจ้องหมึกบันทึกฝาก
วาดภาพฉากร่องรอยซอยใจฝืน
กี่หยดริน,ท่วมท้นทนกล้ำกลืน
ความเศร้ายื่นเหยียบซ้ำย่ำมิคลาย

...เสียงเธอก้องคำว่ารักทักฉันอยู่
เพิ่งรับรู้เป็นไป,ในเมื่อสาย
เหมือนหมอกคลี่เห็นรางวางเรียงราย-
ก่อนสลายพบความจริงสิงสู่ใจ

...กรรมอันใดไหนเล่าที่เราก่อ
เทียวทักทอทางล่มจมสั่นไหว
มีรักเดียวก็ตีจากฝากอาลัย
เกิดรอยไหม้ไฟลามยามรักจริง...

คำว่ารัก ฝากแผ่ว ยังแว่วผ่าน
สำเนียงหวาน หว่านปราย มิหน่ายหญิง
ภาพโอบน้อง ประครองกายหมายอ้อนอิง
จำทุกสิ่ง ฝังใจมิได้เลือน

ดั่งตอกย้ำ ทำหมอง ต้องหวนไห้
สุดอาลัย อ่อนล้า หาใดเหมือน
ในทรงจำ ช้ำหนัก สลักเตือน
รักบิดเบือน เคลื่นคล้อย ลอยลับลา

เป็นกรรมเก่าเราสร้างแต่ปางไหน
ตามถามไถ่ ทวงคืน สะอื้นหา
ให้อยู่รับ ระทม ขมอุรา
วาสนา ขาดรัก ภักดีครอง....

“สุนันยา”