นี่แหละคือ ชีวิต คิดแล้วกลุ้ม
ดั่งไฟรุม สุมทรวง ห่วงเหลือหลาย
ทั้งสุขทุกข์ เวียนวน ทุรนทุราย
กว่าจะถึง จุดหมาย เกือบตายลง
พยายาม ฝืนยิ้ม พริ้มเพราเพริศ
บางครั้งเกิด ทดท้อ หนอจนหลง
เหนื่อยหน่ายใจ อ่อนเพลีย ระเหี่ยปลง
เคยมั่นคง ต่อนี้ไป ไม่ไหวแล้ว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
