จะให้วิจารณ์ไงล่ะครับ นี่มันเป็นโคลงดั้น
แต่ว่า ผมก็ชอบโคลงสี่สุภาพมากกว่า โคลงดั้น
พวกโคลงอื่นๆ อย่างพวกโคลง ตรีพิธพรรณ ผมยังมองไม่เห็นประโยชน์
ของการวางสัมผัสให้แปลกไปจากโคลงสี่ นอกจากเพื่อความแปลก และความแต่งยาก
บางทีปัญญาระดับเราอาจเข้าไม่ถึงความลับและจุดประสงค์ของกวีโบราณที่เขาบัญญัติก็ได้
หรือมิฉะนั้นก็คือ ขาดการถ่ายทอดที่สมบูรณ์แบบ คงเหลืออยู่แต่ผังและวิธีแต่ง กับเนื้อโคลงของเก่าเท่านั้น
ทำนองเดียวกับเนื้อเพลงที่ทำนองดนตรีสูญหายไป คงเหลือแต่เนื้อเพลงเปล่าๆ
เราอ่านก็เพียงได้อ่านแต่เนื้อที่เขียนว่ายังไงเท่านั้น ส่วนขับร้องยังไงเราไม่มีทางทราบ
เช่นเดียวกับบทประพันธ์ต่างๆที่โบราณบัญญัติขึ้น เราก็เพียงเห็นว่าแปลกๆเท่านั้น
แต่ดียังไง ไพเราะยังไง และคนโบราณเขาเห็นว่ามันดียังไง เขาถึงได้บัญญัติขึ้นเราเองก็ไม่มีทางทราบได้
เนื่องจากอาจจะไม่ได้รับการถ่ายทอดเคล็ดลับบางประการ ได้แค่ผังและวิธีแต่งเท่านั้น
(อันนี้คือ ความคิดของผมนะ) บางทีนั่งมองโคลงอื่นๆ อย่างโคลงสองสุภาพ สามสุภาพ
แล้วต้องมานั่งคิดว่า มันดียังไง ไพเราะยังไง ทั้งนี้เป็นเพราะเรายังไม่เข้าใจความลับของมันนั่นเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
