๐ ต๊กใจ ว้ายว้ายปลิง ถาโถมวิ่ง อิงอกพี่
ตัวสั่น งันงกซี กอดคอแน่น แสนอุ่นใจ
๐ เรื่องไร ให้วิ่งหนี ก็ยังมี พี่อยู่ใกล้
ซบหน้า แก้มอิงไหล่ เหล่ตาจ้อง มองดูปลิง
๐ ก็กลัว แต่มั่วนิ่ม รีบส่งยิ้ม พริ้มตาพิง
กอดไว้ ไม่ไหวติง โห..กอข้าว คราวลืมตา
๐ เสียงร้อง ก้องท้องทุ่ง พี่ก้าวมุ่ง ไปข้างหน้า
โวยวาย ตายละหวา ไม่หันหลัง ฟังเสียงเรา ...(เหวออ!! พี่ก้าวกลัวปลิง)
วิ่งทำไมนั่น รอด้วยเจ้าคร้า
..แม่หญิงกุสุมา..
๐ ตกใจกว่าเห็นปลิง.......เมื่อแม่หญิงอิงอกเข้า
ตระกองครองเบาเบา.......สบตาเจ้าดูเว้าวอน
๐ หลับตามาอิงไหล่.......ทำหวั่นไหวเกินใจถอน
อิงแอบแนบนาดอน........แดดก็ร้อนเกินนอนอิง
๐ เถอะเร็วรีบลุกหนี........ที่มือพี่มีบางสิ่ง
เกาะอยู่ดูคล้ายปลิง........ชวนแม่หญิงวิ่งโดยพลัน
๐ ตามมาอย่ารอช้า.........หลบชายคาเถียงนานั่น
แล้วพี่จะปลอบขวัญ........ให้หายสั่นอย่าหวั่นใจ
ตามมาเร็ว
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
