มารุมห้อมล้อมปลอบเพื่อมอบขวัญ
ให้แจ่มจันทร์นั้นทิ้งซึ่งสิ่งหลอน
อันเรื่องผ่านลาญฤทัยให้ร้าวรอน
ช่วยเว้าวอนสมรปล่อยให้ลอยชล
หากอยู่ใกล้ให้แลปล่อยแม่น้ำ
ความขื่นคล้ำดำสนิทดวงจิตฉล
ให้ไหลเลื่อนเคลื่อนเปลี่ยนหมุนเวียนวน
จมดิ่งด้นก้นแม่น้ำนะทรามเชย...
" บูรพ์ "
ห้ามสิ่งที่ มีตัวตน มีผลได้
ห้ามหัวใจ ยากยิ่ง จริงพี่เอ๋ย
ความคิดท่อง ล่องไกล ไปเหมือนเคย
อยากจะเฉย เลยผ่าน มานกลับจำ
เพียรทำบุญ ปล่อยสัตว์ กำจัดบาป
ดั่งโดนสาป คอยเสริม มาเติมย่ำ
เกิดมาหม่น หนนี้ เหมือนมีกรรม
เจ็บจนหนำ ยังมิพอ ก็เชิญมา
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
