เมื่อตื่นเช้าขึ้นมาวันฟ้าใหม่
ยังไม่ได้ล้างหน้าขี้ตาติด
ก็แต่งกลอนจากใจมอบให้มิตร
วันละนิดสุขล้นยิ้มคนเดียว
หามุกใหม่ทั่วโลกคลายโศกเศร้า
ทั้งป่าเขาลำเนาไพรน้ำไหลเชี่ยว
คิดเป็นกลอนโยงประเด็นตัวเป็นเกรียว
มิตรไม่เหลียวแลเราคงเศร้าใจ
รู้สึกเบื่อหรือเปล่าหนอ อยากขอถาม
แทบทุกยามเห็นกลอนที่ป้อนให้
เขียนเกือบทั่วทุกเขตประเทศไทย
มีอะไรก็เค้นแต่งเป็นกลอน
เดี๋ยวนี้แทบหมดไฟคิดไม่ออก
สับขาหลอกไม่ทันใจมันอ่อน
คล้ายตกอยู่ในช่วงที่ง่วงนอน
ไม่อาวรณ์มนต์รักอักษรา
ส่งเมล์ยืมเงินมิตรผู้คิดฝัน
เพื่อสัมพันธ์เหนียวแน่นแค่แสนห้า
กลับไม่เห็นมีใครโอนให้มา
จึงขอลาเพราะหมดแรงจะแต่งกลอน!ฯ
อริญชย์
๙/๙/๒๕๕๕
ขอบคุณแนวคิดจากกระทู้
http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=21718.msg175474;topicseen#msg175474
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
