สองมือถือเกี่ยวก้อย เคียงน้องน้อยแนบนางนวล
หอมใดให้รำจวน อวลอบเท่าเยาวมาลย์
เล็บใครให้ข่วนเจ็บ ดั่งรอยเล็บเหน็บดวงมาน
ประทับนับเนื่องนาน ผ่านเดือนปีมีร่องรอย
แมวเอยเคยหรือกวน เห็นเพียงนวลข่วนนะกลอย
แขนพี่นี้ลายพร้อย น้อยหรือไรใครข่วนฤๅ ?
" บูรพ์เลงนอง " (เจ็บจัง)