ยังเหลือความผูกพัน..ให้กันไหม?
กระดากใจเกินกว่าจะเอ่ยถาม
จึงซ่อนสื่อแห่งทุกข์..ทุกถ้อยความ
ให้งอกงามเพียงในหัวใจเรา
กลัวความเวทนาจะปรากฎ
บนสายตาสลด..ของเพื่อนเก่า
กลัวเมฆฝนน้ำตาจะตั้งเค้า
ด้วยหนึ่งความงี่เง่าในชีวิต
ไม่ร้องขอให้กลับมารับขวัญ
รู้ว่าฉันขบถ..และหมดสิทธิ์
ฝังรูปความโหดร้ายในห้วงคิด
เธออาจปิดล็อกกลอนไม่ต้อนรับ!!
..
ยิ่งถ้อยหวานเคยฟุ้งปรุงกลิ่นหอม
เธออาจพร้อมเสกร่ายให้กลายกลับ-
เป็นกระบี่เฉือนใจให้ย่อยยับ
ฉันอาจซับน้ำตา..จนกว่าตาย..
ระบายจันทร์
กระดากใจเกินกว่าจะเอ่ยถาม
จึงซ่อนสื่อแห่งทุกข์..ทุกถ้อยความ
ให้งอกงามเพียงในหัวใจเรา
กลัวความเวทนาจะปรากฎ
บนสายตาสลด..ของเพื่อนเก่า
กลัวเมฆฝนน้ำตาจะตั้งเค้า
ด้วยหนึ่งความงี่เง่าในชีวิต
ไม่ร้องขอให้กลับมารับขวัญ
รู้ว่าฉันขบถ..และหมดสิทธิ์
ฝังรูปความโหดร้ายในห้วงคิด
เธออาจปิดล็อกกลอนไม่ต้อนรับ!!
..
ยิ่งถ้อยหวานเคยฟุ้งปรุงกลิ่นหอม
เธออาจพร้อมเสกร่ายให้กลายกลับ-
เป็นกระบี่เฉือนใจให้ย่อยยับ
ฉันอาจซับน้ำตา..จนกว่าตาย..
ระบายจันทร์
...คงเหลือเพียง ทรากฝัน ให้หวั่นถึง
ตรึงตราซึ้ง ใจฝาก จึงมากหมาย
เคยปรนเปรอ เพ้อฝัน กันเรียงราย
ดอกรักกลิ่น สลาย คล้ายลืมกัน...
...ถ้อยวจี เคยย้ำ รักพร่ำพร้อม
ดอกรักย้อม กลิ่นดี ทั้งสีสรร
ไฉนวัน นี้จึง ลืมซึ้งกัน
ความสัมพันธ์ มาคล้าย สิ้นปลายทาง...
...รักคงเปลี่ยน แปลงแล้ว ไร้แววหวน
ใจกำสรวล ก็ทน แม้หม่นหมาง
ดอกรักสวย ด้วยความ งามสะอาง
ยังปักหว่าง กลางใจ อยู่ไหมเธอ?...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
