....กลับบ้านกันนะ....
ไม่ว่าเธอจะคอยใครคนไหนมาผ่านผัน
ฉันเห็นเธอเดียวดายกี่ผ่านกรายคนร้อยพัน
เธอยังรอคอยอย่างเงียบงัน ณ ที่นั่นอย่างเดียวดาย
ฉันมีร่มอยู่คันหนึ่ง
อาจไม่มีเรื่องราวซึ้ง ๆ ซึ่งเธอหมาย
แต่ก็ช่วยกางกันฝนหล่นกระทบกาย
ฉันยกให้ก็ได้ถ้าเธอไม่หมายจะเคียงกายกัน
....กลับบ้านกันนะ....
ทั้งสองนั่นน่ะอย่าเพิ่งขัน (ท่านรการกะท่านแป้ง)
มาอยู่ภายใต้ร่มคันเดียวกัน
เพราะว่าฉันยกมัน...ไม่ไหว...คนเดียว
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
