)รักโรยรินร้างเลือนเหมือนน้ำไหล
กระเพื่อมใจกระฉอกชนม์พ้นละหาน
วังน้ำวนวนว้างระหว่างมาน
และลำธารก็นำรักจากฉันไป
น้ำเซาะหินบิ่นได้เหมือนใจหัก
คมความรักบาดคนจนตักษัย
นทีหมุนฝุ่นฟ่องละอองไคล
ฤ เท่าใจจืดจางอยากร้างลา
เย็นยะเยือกยอดน้ำยามดำดิ่ง
รักนี้ยิ่งเย็นเล่ห์เสน่หา
ชลาลัยไร้ร่างกระทั่งปลา
รักโรยราไร้รจิตเหมือนคิดลืม
(ยอดน้ำ:น., แหล่งที่เกิดของลำน้ำ, ต้นน้ำ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
