หลงรักกลอนอ้อนอ่านความหวานซึ้ง
ฝันติดตรึงคะนึงเพลินดั่งเดินสรวง
อักษราทาทาบเหมือนภาพลวง
ประทับห้วงดวงจิตลิขิตจาร
หลังอักษรกลอนกานท์ดวงมานเศร้า
อยู่กับทุกข์คลุกเคล้าคอยเผาผลาญ
จะรู้ไหมในอักษรเขียนกลอนกานท์
น้ำตาซ่านหว่านพรมผสมคำ...
" บูรพ์ "
...บทกลอนหวาน สานค่า พาอ่านติด
บางครั้งคิด พาหลบ พบความขำ
กลอนมอบรัก จรด ใจจดจำ
จนหลงรัก อ่านพร่ำ น้ำตาพลาง...
...ได้ลิ้มรส บทกลอน อ่อนใจแล้ว
ไยไร้แวว รักร่าย เหมือนหายห่าง
ดอกฝันเหงา เฉาเหี่ยว เหลียวมองทาง
ด้วยความซึ้ง รอสร้าง ปรางรักจริง...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
