ยามหงอยเหงา เศร้าซึม ก็ลืมได้
ยามเหงาใจ คิดถึง คะนึงเหวย
ยามเหงาจิต ฤทธิ์รัก ปักอกเอย
ยามหม่นหมอง ทรามเชย เอ่ยเป็นกลอน
ให้ทุกข์ตรม ขมขื่น ทุกคืนค่ำ
ให้ระกำ ในกาย คล้ายหลอกหลอน
ให้คิดมาก สับสน ปนอาวรณ์
ให้ร้าวรอน ยามตื่น สะอื้นทรวง
พันทอง
...หลายวันนี้ ทีท่า พาฉงน
เขาแอบหม่น หรือไร เหมือนไร้ห่วง
ไยมิกลั่น อารมณ์ ระทมดวง
ใจดวงนี้ เป็นห่วง เศร้าทรวงพา...
มองฟ้าว่าง ทางไกล ไม่เห็นรุ้ง
ที่เคยพุ่ง ทะยาน ม่านเวหา
เฝ้ารอกลอน อ้อนย้ำ คำเยียวยา
ใจเรียกหา.. "..หลงรัก..ยามถักกลอน..."
รัตนาวดี
เขาแอบหม่น หรือไร เหมือนไร้ห่วง
ไยมิกลั่น อารมณ์ ระทมดวง
ใจดวงนี้ เป็นห่วง เศร้าทรวงพา...
มองฟ้าว่าง ทางไกล ไม่เห็นรุ้ง
ที่เคยพุ่ง ทะยาน ม่านเวหา
เฝ้ารอกลอน อ้อนย้ำ คำเยียวยา
ใจเรียกหา.. "..หลงรัก..ยามถักกลอน..."
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
