แป่วววงอแง.. ขออนุญาตต่อคุณพี่บูรพา ท่าพระจันทร์ เจ้าค่ะ คุณสุ
เหลือเพียงเราเฝ้าบ้านย่านเวียงเหนือ
และยังเหลือความเหงาเข้ามาหา
เงียบวังเวงไหวหวั่นพลั่นอุรา
กับสายตาในภาพตราบชีวี
ย้อนเมื่อยังครั้งเยาว์เฝ้าเขียนอ่าน
พร้อมงานบ้านการเรือนจนเพื่อนหนี
ต้องแอบตามยามเผลอเจอถูกตี
ไม้เรียวที่ปลายน่องร้องครวญคราง
ถูกพี่เลี้ยงทำโทษโกรธแทบบ้า
ส่งสายตาข่มขู่อยู่ไม่ห่าง
ยามเสียใจวิ่งพรอดกอดซบนาง
สะอื้นพลางป้ายน้ำตาที่บ่านอง
บ้านวันนี้ไม่มีเหมือนวันก่อน
อยากคืนย้อนก่อนที่มิบกพร่อง
เล่นซุกซนหล่นแพแม่ประคอง
พี่เลี้ยงร้องก้องน้ำปิงวิ่งตามซุง
ณ เรือนเก่าเงาไม้ใหญ่ร่มรื่น
มีคนยืนฝืนรอพอย่ำรุ่ง
สิ้นเรี่ยวแรงอ่อนล้าพาพยุง
จุดหมายมุ่งสู่ฝันนั้นจากลา
..แม่หญิงกุสุมา..
เหลือเพียงเราเฝ้าบ้านย่านเวียงเหนือ
และยังเหลือความเหงาเข้ามาหา
เงียบวังเวงไหวหวั่นพลั่นอุรา
กับสายตาในภาพตราบชีวี
ย้อนเมื่อยังครั้งเยาว์เฝ้าเขียนอ่าน
พร้อมงานบ้านการเรือนจนเพื่อนหนี
ต้องแอบตามยามเผลอเจอถูกตี
ไม้เรียวที่ปลายน่องร้องครวญคราง
ถูกพี่เลี้ยงทำโทษโกรธแทบบ้า
ส่งสายตาข่มขู่อยู่ไม่ห่าง
ยามเสียใจวิ่งพรอดกอดซบนาง
สะอื้นพลางป้ายน้ำตาที่บ่านอง
บ้านวันนี้ไม่มีเหมือนวันก่อน
อยากคืนย้อนก่อนที่มิบกพร่อง
เล่นซุกซนหล่นแพแม่ประคอง
พี่เลี้ยงร้องก้องน้ำปิงวิ่งตามซุง
ณ เรือนเก่าเงาไม้ใหญ่ร่มรื่น
มีคนยืนฝืนรอพอย่ำรุ่ง
สิ้นเรี่ยวแรงอ่อนล้าพาพยุง
จุดหมายมุ่งสู่ฝันนั้นจากลา
..แม่หญิงกุสุมา..