ริมหน้าต่างตอนบ่ายมองสายฝน
ยามร่วงหล่นต้นไม้พลันคลายเฉา
ทั้งผักชีตะไคร้ใบกะเพรา
ดูพวกเจ้าเริงร่าอิจฉาจริง
มองผักชีฉอเลาะออเซาะตะไคร้
ยามลมพัดสะบัดใบ...ไหวเอนกิ่ง
ตะไคร้เบียดเสียดสี..ผักชี,อิง
ไม่หยุดนิ่งนัวเนียเคลียเคล้ากัน
ผิดกับคนเหว่ว้า...ตรงหน้าต่าง
แสนอ้างว้างย่างฤดูสู่วสันต์
ถูกความเหงาเข้าโถมตามโรมรัน
หวังเหมันต์นั้นมาเหว่ว้าคลาย
อยากเกิดเป็นต้นไม้ไร้เศร้าหมอง
ยามนั่งมองหยาดฝนหล่นเป็นสาย
ไอละอองโปรยปลิวต้องผิวกาย
ความเดียวดายหมองเศร้าเข้าครอบงำ
โดย...
---สะเลเต---
ยามร่วงหล่นต้นไม้พลันคลายเฉา
ทั้งผักชีตะไคร้ใบกะเพรา
ดูพวกเจ้าเริงร่าอิจฉาจริง
มองผักชีฉอเลาะออเซาะตะไคร้
ยามลมพัดสะบัดใบ...ไหวเอนกิ่ง
ตะไคร้เบียดเสียดสี..ผักชี,อิง
ไม่หยุดนิ่งนัวเนียเคลียเคล้ากัน
ผิดกับคนเหว่ว้า...ตรงหน้าต่าง
แสนอ้างว้างย่างฤดูสู่วสันต์
ถูกความเหงาเข้าโถมตามโรมรัน
หวังเหมันต์นั้นมาเหว่ว้าคลาย
อยากเกิดเป็นต้นไม้ไร้เศร้าหมอง
ยามนั่งมองหยาดฝนหล่นเป็นสาย
ไอละอองโปรยปลิวต้องผิวกาย
ความเดียวดายหมองเศร้าเข้าครอบงำ
โดย...
---สะเลเต---