ไผ่เสียดกอพ้อพร่ำเหมือนคำฟ้อง
กบอึ่งร้องหนองเคียงเป็นเสียงเสริม
หริ่งเรไรไพรพนาเข้ามาเติม
วิเวกเพิ่มเพลงพ้อดั่งรอใคร
ร่ำระงมขรมวอนฉะอ้อนขอ
เหมือนคำพ้อต่อว่าอย่าเฉไฉ
หลงเมืองกรุงทุ่งร้างทิ้งขว้างไป
ลืมสาบไคลให้ถวิลชื่นกลิ่นเมือง
อย่าให้คอยน้อยใจอยู่ไม่สิ้น
กลับกมลยลยินถิ่นทุ่งเหลือง
มาร่วมรื่นชื่นทองอันรองเรือง
สุกประเทืองเบื้องหน้าถิ่นนาเรา
ปลาในหนองคลองบึงอีกอึ่งกบ
จะพานพบประสบสุขสิ้นทุกข์เหงา
ฟังหรีดหริ่งเรไรเสียงไผ่เกลา
รับคืนเหย้าเฝ้าถวิลชื่นกลิ่นนา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
