ไม่อยากทิ้งจอมใจให้เศร้าโศก
แต่เพราะโลกหมุนเวียนเปลี่ยนกำสรวล
จำต้องพรากจากขวัญแสนรัญจวน
เจ้าเนื้อนวลหวนไห้ดั่งใจดำ
ถึงเวลาจำพรากต้องจากแล้ว
โอ้ดวงแก้วลุกยืนเฝ้ากลืนกล้ำ
ได้เพียงฝากน้ำถ้อยแต่น้อยคำ
ฝังใจจำใบหน้าน้ำตาคลอ
จงอยู่ดีเถิดหนาแก้วตาพี่
ต่อแต่นี้ไฟดับไม่ลับล่อ
ไม่มีวันหวนคืนอย่าฝืนรอ
ดั่งตัดตอรักตายทะลายลง
สิ้นทางรักหักลาน้ำตาร่วง
จากพุ่มพวงทรวงแยกแหลกเป็นผง
ชั่วฟ้าดินบินลับไม่กลับธง
ขอปลดปลงรักแท้พ่ายแพ้เธอ
จึงขอทิ้งดวงใจไว้ปลายฟ้า
จนสุดหล้าฟ้าใสจะไม่เผลอ
รักสองเราร่วงหล่นไร้ปรนเปรอ
ขอพบเจอชาติหน้าถ้ามีจริง
“ไพร พนาวัลย์”
แต่เพราะโลกหมุนเวียนเปลี่ยนกำสรวล
จำต้องพรากจากขวัญแสนรัญจวน
เจ้าเนื้อนวลหวนไห้ดั่งใจดำ
ถึงเวลาจำพรากต้องจากแล้ว
โอ้ดวงแก้วลุกยืนเฝ้ากลืนกล้ำ
ได้เพียงฝากน้ำถ้อยแต่น้อยคำ
ฝังใจจำใบหน้าน้ำตาคลอ
จงอยู่ดีเถิดหนาแก้วตาพี่
ต่อแต่นี้ไฟดับไม่ลับล่อ
ไม่มีวันหวนคืนอย่าฝืนรอ
ดั่งตัดตอรักตายทะลายลง
สิ้นทางรักหักลาน้ำตาร่วง
จากพุ่มพวงทรวงแยกแหลกเป็นผง
ชั่วฟ้าดินบินลับไม่กลับธง
ขอปลดปลงรักแท้พ่ายแพ้เธอ
จึงขอทิ้งดวงใจไว้ปลายฟ้า
จนสุดหล้าฟ้าใสจะไม่เผลอ
รักสองเราร่วงหล่นไร้ปรนเปรอ
ขอพบเจอชาติหน้าถ้ามีจริง
“ไพร พนาวัลย์”
...จะเกี่ยวเก็บ ดวงใจ ไว้พาฝัน
จะยึดวัน ปล่อยวาง สร้างทุกสิ่ง
จะถนอม ออมรัก รอพักพิง
เพียงขออย่า ทอดทิ้ง น้องหญิงตรม...
...สุดปลายฝัน เหมือนตรา ว่ารักหาย
ฝันสลาย คล้ายรัก นั้นหักล่ม
แม้น้ำตา ไหลพราก บากระทม
ก็จะข่ม ใจรอ มิท้อเชียว...
...ไยปลายฝัน สิ้นสุด หยุดรักสร้าง
ต้องแรมร้าง ห่างกัน ฝันโดดเดี่ยว
ยังหลงตาม ถามใจ ใฝ่กลมเกลียว
แม้ช่อรัก เฉาเหี่ยว ใจเทียวรอ...
รัตนาวดี