มองท้องฟ้า ยามเหงา คราวคิดถึง
ห่วงคำนึง แม่พ่อ คงรอหา
คิดถึงบ้าน นาไกล ได้จากมา
คิดถึงคราว เมื่อคราต้องลาไกล
ป่านฉะนี้ บ้านเรา คงหนาวแล้ว
สายลมแผ่ว พัดพลิ้วทิวไม้ไหว
หมอกลงหนา ไหมหนอ คงก่อไฟ
อิงอุ่นไอ คลายหนาว ไม่ร้าวรอน
ดอกบัวตอง คงคลี่ บานสีหวาน
เหลืองตระการ แผ่กิ่ง กลางสิงขร
น้ำค้างพราว หยดใส กลางใบบอน
วิหคคง บินร่อน อ้อนออดกัน
อยากกลับบ้าน นาเรา เฝ้าคิดถึง
อีกใครหนึ่ง ที่ใจ ยังใฝ่ฝัน
สัญญาไว้ ไม่เคลื่อน เลือนสัมพันธ์
โปรดรอวัน คนไกล ได้คืนคอน….
"สุนันยา"
จะรับขวัญ “สุนันยา”ด้วยผ้าใหม่
เสื้อครึ่งไหล่ คอกระเช้า ให้เจ้าหล่อน
แล้วเลือกหา ซิ่นตางาม ทอสามตอน
สีเหลืองอ่อน ชมพูพราว ขาวระย้า
เตรียมน้ำหอม พรมแป้งร่ำ ตามตำรับ
ค้นตลับ สีผึ้งนาง ซอกข้างฝา
ครั้นเสร็จสรรพ นั่งรอรับ ที่ปลายนา
พร้อมยายเผือก วัยชรา เราคุ้นเคย
เนิน รอน้อง
เสื้อครึ่งไหล่ คอกระเช้า ให้เจ้าหล่อน
แล้วเลือกหา ซิ่นตางาม ทอสามตอน
สีเหลืองอ่อน ชมพูพราว ขาวระย้า
เตรียมน้ำหอม พรมแป้งร่ำ ตามตำรับ
ค้นตลับ สีผึ้งนาง ซอกข้างฝา
ครั้นเสร็จสรรพ นั่งรอรับ ที่ปลายนา
พร้อมยายเผือก วัยชรา เราคุ้นเคย
เนิน รอน้อง