จากกันมา เนิ่นนาน หลายกาลนัก
เคยรู้จัก ที่บางกอก ออกใจแป้ว
หลายร้อยวัน ฝันสลาย ไร้วี่แวว
ยังคิดว่า คลาดแคล้ว แล้วสิเรา
ไยถึงมา หากัน เล่าขวัญพี่
ทุกนาที เฝ้าคอย ให้หงอยเหงา
ยังคิดถึง พี่ประจำ ทุกค่ำเช้า
พบวันนี้ ต้องเศร้า มีเขาเคียง
เอาตาแนบ แอบดู รูหน้าต่าง
หากพี่ย่าง เข้ามา ท่าจะเสี่ยง
เลยต้องส่ง บอกใบ้ ให้สำเนียง
คงเหลือเพียง ความทรงจำ เขาอำลา
พี่นั้นมา สายไป ในวันนี้
ดวงฤดี น้องทึ่ง ตะลึงหนา
ยังคิดถึง แต่พี่ นี้เรื่อยมา
วาสนา สิ้นแล้ว ต้องแคล้วกัน
เคยรู้จัก ที่บางกอก ออกใจแป้ว
หลายร้อยวัน ฝันสลาย ไร้วี่แวว
ยังคิดว่า คลาดแคล้ว แล้วสิเรา
ไยถึงมา หากัน เล่าขวัญพี่
ทุกนาที เฝ้าคอย ให้หงอยเหงา
ยังคิดถึง พี่ประจำ ทุกค่ำเช้า
พบวันนี้ ต้องเศร้า มีเขาเคียง
เอาตาแนบ แอบดู รูหน้าต่าง
หากพี่ย่าง เข้ามา ท่าจะเสี่ยง
เลยต้องส่ง บอกใบ้ ให้สำเนียง
คงเหลือเพียง ความทรงจำ เขาอำลา
พี่นั้นมา สายไป ในวันนี้
ดวงฤดี น้องทึ่ง ตะลึงหนา
ยังคิดถึง แต่พี่ นี้เรื่อยมา
วาสนา สิ้นแล้ว ต้องแคล้วกัน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
