...อุทยาน ลานฝัน วรรณศิลป์
รักรวยริน ด้วยคำ พร่ำสะพรั่ง
บทกวี นี้เร้า เศร้าลำพัง
เจ้าของเมิน หันหลัง รักฝังใจ...
...ฉันคิดถึงเธอตั้งแต่หัวค่ำจนอุษาสาง
ด้วยเกิดความรักขึ้นกลางหว่างหทัย
พอรู้ตัวก็รักเธอรักจนหมดใจ
ยอดพิสมัย ยอดรักอาลัย โอ้จอมขวัญชีวา...
...อุทยาน ลานถ้อย คำร้อยรัก
ยังตามทัก ห้วงจินต์ ถวิลหา
เธอจะอยู่ หนใด ใจฉันพา
ความคิดถึง ตามหา ทุกคราตรอม...
รัตนาวดี
อันบุปผา มาลี ที่ในสวน
ช่างยั่วยวน ชวนใคร่ ในความห้อม
ทั้งดาวเรือง เอื้องหลวง พวงพยอม
อยากจะน้อม จิตเคล้า เนาแนบกาย
อันความรัก ชักใจ ให้หม่นหมอง
ยังขุ่นข้อง หมองจิต คิดไม่หาย
เรารักกัน มานาน พานกลับกลาย
รักมลาย คลายกลิ่น สิ้นดอมดม
เธอทำให้ ขุ่นข้อง เศร้าหมองจิต
ฉันยิ่งคิด ยิ่งเศร้า เฝ้าขืนขม
โออนาถ วาสนา พาอกตรม
ทุกข์ระทม ตรมจิต คิดค่ำครวญ
ชลนา ทิชากร
ช่างยั่วยวน ชวนใคร่ ในความห้อม
ทั้งดาวเรือง เอื้องหลวง พวงพยอม
อยากจะน้อม จิตเคล้า เนาแนบกาย
อันความรัก ชักใจ ให้หม่นหมอง
ยังขุ่นข้อง หมองจิต คิดไม่หาย
เรารักกัน มานาน พานกลับกลาย
รักมลาย คลายกลิ่น สิ้นดอมดม
เธอทำให้ ขุ่นข้อง เศร้าหมองจิต
ฉันยิ่งคิด ยิ่งเศร้า เฝ้าขืนขม
โออนาถ วาสนา พาอกตรม
ทุกข์ระทม ตรมจิต คิดค่ำครวญ
ชลนา ทิชากร