กระจกส่อง ต้องผิว และคิ้วแก้ม
หน้าแฉล้ม เนื้อนวล ชวนหลงใหล
ก็หน้าฉัน หน้านั้น หน้าพันธุ์ไทย
จึงตั้งใจ จำเรียงร้อย ถ้อยกานท์งาม
DNA ในเลือด ล้างไม่ได้
และหัวใจ ก็เต้น เป็นสยาม
เสียงที่พูด พร่ำโคลง ทุกโมงยาม
ก็คือความ บากบั่น บรรพชน
เห็นด้วยถ้อย นิยม คำคมลึก
บอกสำนึก ความใน ไร้สับสน
ด้วยรักบท กวี ดั่งมีมนตร์
ส่งเป็นผล ดลให้ ใจผูกพัน
จึงโยงสาย ใยรัก สลักเอื้อ
มีไว้เพื่อ โคลงกลอน อักษรฝัน
ถุกวจี มีพร้อม น้อมจำนรรจ์
ถ้อยรังสรรค์ มั่นคง ตรงกวี...
"สุนันยา"
บอกสำนึก ความใน ไร้สับสน
ด้วยรักบท กวี ดั่งมีมนตร์
ส่งเป็นผล ดลให้ ใจผูกพัน
จึงโยงสาย ใยรัก สลักเอื้อ
มีไว้เพื่อ โคลงกลอน อักษรฝัน
ถุกวจี มีพร้อม น้อมจำนรรจ์
ถ้อยรังสรรค์ มั่นคง ตรงกวี...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
