ภาพสุดท้ายสายตาก่อนลาจาก
เหมือนจะฝากมากระกำช้ำไฉน
ภาพคู่เคียงจำเรียงคำพร่ำพิไร
โอ้ว่าใจให้อนาถแทบขาดรอน
เคยมีเราเคล้าคลอพะนอข้าง
จนฟ้าสางมิห่างกายสายสมร
ทุกคืนค่ำซ้ำเคียงร่วมเตียงนอน
บรรจถรณ์หมอนแพรจะแลเลือน
จะเย็นเยือกเกลือกกายอยู่ดายเดี่ยว
ห้องจะเปลี่ยวเหลียวอาลัยหาใดเหมือน
ต่อแต่นี้มีเพียงเราที่เฝ้าเดือน
จนคล้อยเคลื่อนจากฟ้าน้ำตาคลอ...
" บูรพ์ "
ตอนฉันอยู่ มิแล แคร์ห่วงใย
คราฉันไป อาลัย ทำไมหนอ
เชิญเธอเลย ฉายเดี่ยว เที่ยวให้พอ
เบื่อจะรอ ง้องอน ขอถอนไกล
ภาพติดตา ตรึงมาน ที่ผ่านพบ
เธอชอบหลบ เกเร แกล้งเฉไฉ
นับจากนี้ มิมีฉัน รำคาญใจ
อวยพรให้ เธอสุข ทุกคืนวัน
เดินจากมา พาให้ สุดใจหาย
นึกเสียดาย เวลา พาสุขสันต์
แต่จำเป็น ต้องลา สุดจาบัลย์
อยากจะหัน เธอไม่เพรียก เรียกสักคำ
คราฉันไป อาลัย ทำไมหนอ
เชิญเธอเลย ฉายเดี่ยว เที่ยวให้พอ
เบื่อจะรอ ง้องอน ขอถอนไกล
ภาพติดตา ตรึงมาน ที่ผ่านพบ
เธอชอบหลบ เกเร แกล้งเฉไฉ
นับจากนี้ มิมีฉัน รำคาญใจ
อวยพรให้ เธอสุข ทุกคืนวัน
เดินจากมา พาให้ สุดใจหาย
นึกเสียดาย เวลา พาสุขสันต์
แต่จำเป็น ต้องลา สุดจาบัลย์
อยากจะหัน เธอไม่เพรียก เรียกสักคำ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
