ภาพสุดท้ายก่อนที่เธอเดินจากลา
ฉันสุดกลั้นน้ำตานั้นแทบไม่ไหว
ปล่อยมันหยดรดสิ้นรินท่วมใจ
ต่อนี้ไปจะอยู่อย่างไรไม่มีเธอ
ฉันเป็นเพียงแค่คนคั่นเวลา
เธอมองหาคนที่ใช่กว่า มาเสมอ
เมื่อวันหนึ่งพึงได้พบประสบเจอ
แล้วจึงยื่นข้อเสนอ คือแยกทาง
อยู่กับเธอฉันมีสุขมากรู้ไหม?
แต่ก็ต้องทำใจเมื่อไกลห่าง
ฉากชีวิตจบลงที่ตรงกลาง
ตรงที่เธอปล่อยวาง ไม่เหลือใย
blues..
จดจำวัน สุดท้าย กายพลัดพราก
ที่ต้องจาก จรลา น้ำตาไหล
โปรดเข้าใจ เถิดหนา ยอดยาใจ
ที่ต้องไกล ให้ช้ำ "ฉันจำเป็น"
แต่รักนี้ มิคลาย สลายเลื่อน
ยังคงเหมือน ครั้งเคย เผยให้เห็น
ฉันก็เจ็บ เก็บอำ ซ่อนลำเค็ญ
ใช่อยากเร้น หนีหลบ ไม่พบเจอ
แม้นต้องหมอง ครองตรมระทมเศร้า
แต่รักเรา ยังคง ซื่อตรงเสมอ
จะส่งใจ คลอเคล้า หยอกเย้าเธอ
ไม่พลั้งเผลอ รักใคร ...ให้คร่ำครวญ
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
