ทิ้งเพียงใจใฝ่รักประจักษ์รส
ให้จำจดปรากฏอยู่รู้เสมอ
ถึงกายลี้หนีหน้าไม่มาเจอ
ใจเสนอเพ้อสนองสิ้นหมองตรม
จะขอหมั้นสรรไว้เพื่อใจมั่น
บำรุงขวัญฉันชื่นสิ้นขื่นขม
ไม่หลุดลอยพลอยหายกับสายลม
ต้องชวดชมสมจินต์ถวิลจำ...
" บูรพ์ "
...ทวนความซึ้ง ตรึงตรา ถือค่ารัก
ผ่องประจักษ์ เจิดจ้า สง่าล้ำ
มิเคยคิด จากไกล ให้ระกำ
เธอเจ้าชู้ ชอบทำ ฉันช้ำใจ...
...ปกปิดจินตนา..ว่ามิรัก
แกล้งเฉยผลัก อยากมอง เธอหมองไหม้
แต่ส่วนลึก นึกหวั่น ฝันพาไกล
มิเคยคิด ตัดใฝ่ เยื่อใยเลย...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
