...เคี้ยวหมากบ้วน น้ำลาย นั่งส่ายเศียร
ยายรัตน์เขียน สำนวน ชวนระเหี่ย
ฐานโทษโกรธ งอนท่า เหมือนว่าเชียร์
เลื่อนป๋าวิทย์ เป็นเฮีย เสียเลยเรา...
...เฮียจ๋าเฮีย เสียใจ อิ่มไหมนั่น
ที่ทิ้งกัน ไฉน ไยมิเศร้า
ตั้งหลายวัน เห็นไหม ไม่ประเทา
ไยมิเลิก งอนเง้า เหมานานวัน!...
...รีบหวนกลับ เถิดหนอ..ขอเฮียโปรด
อโหสิ ไร้โจทย์ ถามโกรธกลั่น
หัวมิล้าน ซักกะหน่อย ใจน้อยยัน
เตือนเพราะหวั่น เฮียหัว กลัวล้านจริง!...
...อาถรรพ์โทษ ลืมกัน มันจะอวด
นอนครางปวด ริดดวง เป็นห่วงยิ่ง
หน้าตาก็ จะกลาย คล้ายเหมือนลิง
รู้ไหมหญิง ใจหาย เสียดายจัง...
รัตนาวดี
เขาไม่กลับมาแล้ว ไร้แววใส
เขาปันใจ เป็นอื่น ขื่นดังหวัง
เขามีใหม่ ลืมเ้ก่า เศร้าลำพัง
เขาสมหวัง เราโศก วิโยคทรวง
เขาไม่ห่วง ไม่หา เหมือนคราก่อน
เขาไม่อ้อน ไม่ออด พรอดรักหวง
เขาสิ้นเยื่อ ขาดใย ให้เราทวง
สัญญาลวง ทั้งเพ จบเห่กัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
