หลายพรรษาว่าวอนอ้อนถวิล
กลั่นจากจินต์ระบิลเห็นเป็นอักษร
สื่อประสงค์จำนงผ่านบทกานท์กลอน
เพื่อหวังวอนอ้อนอ่านสำราญรมย์
บางครั้งเศร้าเหงาสลดปรากฏแจ้ง
เสมือนแสร้งแกล้งให้ฤทัยขม
แต่ความจริงสิงอกให้ตกตรม
ร่ำระงมพรมผ่านสื่อสารมา
ยามมีสุขสนุกสนานเบิกบานจิต
ก็ลิขิตชีวิตชื่นรื่นหรรษา
ผู้ใดเห็นเป็นประจักษ์ในอักษรา
ก็พลอยพาอุราสุขไปทุกคน
เมื่อดวงมานประสานกลอนอักษรจด
ได้ปรากฏรดร่ำดั่งฉ่ำฝน
ไหลรินอาบซาบซ่านบันดาลดล
ซึ้งกมลสนเท่ห์เสน่ห์กานท์...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
