อยุธยา เมืองเก่า เฝ้าคิดถึง
ห้อตะบึง รถไฟ ไร้กังขา
ถึงวัดใหญ่ ชัยมงคล ดั้นด้นมา
อยากเจอหน้า พาเศร้า สุดเหงาใจ
อธิฐาน บานบน จนเริ่มท้อ
น้ำตาคลอ ยืนเดี่ยว เดียวดายไหม
จากลพบุรี หนีช้ำ ย้ำทรวงใน
ดวงฤทัย เหลวแหลก แตกพังยับ
จะไม่คืน ลพบุรี ฤดีหมอง
เฝ้าแต่มอง จ้องตาม ยามสดับ
เจ้าพระยา ไหลหลั่ง ยังรอรับ
อยากจะกลับ แต่ไม่กล้า ระอาจัง
พันทอง
อยุธยา น่าอยู่ อู่น้ำข้าว
นึกเรื่องราว กลับย้อน ตอนหนหลัง
เคยไปเดิน สลดจิต คิดลำพัง
อยู่ในวัง โบราณ สะท้านทรวง
มองเห็นซาก เวียงวัง ครั้งก่อนเก่า
ยังมีเค้า ให้เห็น เป็นเมืองหลวง
ด้วยความแตก สามัคคี นี้ทั้งปวง
ข้าศึกทะลวง บุกเข้า เผาทำลาย
กลับ อยุธยา มาครั้งนี้
พร้อมฤดี ที่แยก แตกสลาย
หวังพึ่งพระ ปฏิมา พาทุกข์ คลาย
แล้วบ่ายหน้า มุ่งองค์ มงคลบพิตร
แล้วทรุดกาย นั่งลง ที่ตรงหน้า
กราบบูชา น้อมทรวง ตั้งดวงจิต
ขอโพยภัย ใดใด ในทุกทิศ
อย่าได้คิด เกี่ยวข้อง ปองร้ายเลย
ชลนา ทิชากร
นึกเรื่องราว กลับย้อน ตอนหนหลัง
เคยไปเดิน สลดจิต คิดลำพัง
อยู่ในวัง โบราณ สะท้านทรวง
มองเห็นซาก เวียงวัง ครั้งก่อนเก่า
ยังมีเค้า ให้เห็น เป็นเมืองหลวง
ด้วยความแตก สามัคคี นี้ทั้งปวง
ข้าศึกทะลวง บุกเข้า เผาทำลาย
กลับ อยุธยา มาครั้งนี้
พร้อมฤดี ที่แยก แตกสลาย
หวังพึ่งพระ ปฏิมา พาทุกข์ คลาย
แล้วบ่ายหน้า มุ่งองค์ มงคลบพิตร
แล้วทรุดกาย นั่งลง ที่ตรงหน้า
กราบบูชา น้อมทรวง ตั้งดวงจิต
ขอโพยภัย ใดใด ในทุกทิศ
อย่าได้คิด เกี่ยวข้อง ปองร้ายเลย
ชลนา ทิชากร