ทุยอดฟางร้างหญ้าสิ้นฟ้าฝน
เทพไม่ดลผลผลิตผิดวิถี
ผืนดินแล้งแห้งสลดหมดปถพี
ยากด้นหนีที่ใดไม่ต่างกัน
ใช้แมวน้อยคอยนางมาสร้างฝน
ประทานชลหล่นหลากจากสวรรค์
ถึงคราวทุยลุยนามีหญ้าพลัน
ทุ่งเขียวครันขวัญมาเพราะสาชล
แต่อนาถวาสนาชะตาเอี้ยง
ป่าหมดเกลี้ยงสิ้นไร้ซึ่งไพรสณฑ์
เอี้ยงสิ้นไร้ไพรบ้านสำราญตน
จะบอกคนแห่อะไรให้ป่าคืน...
" บูรพ์ "