พี่เพียรพร่ำปลูกรักให้หนักแน่น
เพราะหวงแหนรักนี้ที่สุขสม
คอยป้อนปรุงจรุงน้องผ่องภิรมย์
รักกลับล่มร้างเน่าไม่เข้าใจ
คุณความดีพี่สร้างอย่าขว้างทิ้ง
หรือน้องหญิงคลายฤทธิ์พิสมัย
อ้างคำลวงจากพี่ย่ำยีใจ
โปรดทวนใหม่ทวนความรักว่าหนักพอ
พี่กล่าวคำ พร่ำรัก สลักมั่น
แต่นานวัน ร้างหาย ไกลห้องหอ
ลืมทั้งหมด ปลดรัก ไม่ถักทอ
สัมพันธ์ก่อ ก็หาย มิหมายจำ
จักทบทวน อย่างไร ให้ประจักษ์
เมื่อพี่หัก รักลา มันน่าขำ
ความรู้สึก เสียไป ก็ใครทำ
น้องเจ็บช้ำ เต็มเหนี่ยว เกินเยียวยา...
"สุนันยา"
แต่นานวัน ร้างหาย ไกลห้องหอ
ลืมทั้งหมด ปลดรัก ไม่ถักทอ
สัมพันธ์ก่อ ก็หาย มิหมายจำ
จักทบทวน อย่างไร ให้ประจักษ์
เมื่อพี่หัก รักลา มันน่าขำ
ความรู้สึก เสียไป ก็ใครทำ
น้องเจ็บช้ำ เต็มเหนี่ยว เกินเยียวยา...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
