เมื่อมิตรหายย้ายไกลใครไม่เศร้า
ช่างเปลี่ยวเปล่าแปร่งชีวาหม่นราศี
เคยหยอกเย้าเกลากลอนอ้อนกันดี
กลับหลีกลี้เร็วพลันแสนหวั่นใจ
นี่แหละนะพระท่านว่าเวลานั้น
เวลาที่สัมพันธ์อันสดใส
เมื่อมิตรอยู่อุ้มชูดูแลใจ
ยามจากไปจดจำเพียงเรื่องที่ดี
แต่อย่างไรใจอยากเย้าเร้าท่านกลับ
มาระยับส่องกลอนนวลล้วนฉวี
ผมผู้น้อยคอยท่านกลับบ้านนี้
ณบ้านที่เราสุขสันต์ประพันธ์กลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
