เคยเคียงข้างย่างเยื้องแม้เบื้องไหน
ตามติดไปไม่ห่างทางวิถี
ชี้ชมชวนครวญคร่ำพร่ำวจี
ถ่ายวลีชี้คำจำนรรจา
สารพันบันดลปรนนิบัติ
ไม่เคืองขัดจัดความตามปรารถนา
แต่ไฉนไม่ถวิลถึงวิญญาณ์
ประทับตราอารมณ์ชื่นสมปอง
อนิจจาอาลัยฤทัยถอน
จะขาดรอนตอนจากพรากเป็นสอง
ยามสิ้นไร้ใครเรียงเฝ้าเคียงครอง
โศกจับจองหมองเศร้าจึงเข้าใจ
โอ้นี่หรือคืออาดูรความสูญสิ้น
ร้องจากจินต์ถวิลคิดวินิจฉัย
ความรู้สึกรำลึกหาห่วงอาลัย
ส่งผ่านไปให้คืนมาชื่นชม...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
