กลอนสุดท้าย
โดย คุณไสย
๑ กันยายน ๒๕๕๕
ช่วงเวลา แห่งหรรษา ช่างสั้นนัก
ได้พบพักตร์ แล้วก็จัก ต้องห่างหาย
แม้งานเลี้ยง มิคงเที่ยง ยังผันกลาย
ฉากสุดท้าย สื่อความหมาย คือร่ำลา
เหมือนตะวัน บนฟ้านั้น เช้าฉายแสง
แผดแสดง ทุกหนแห่ง ไปทั่วหล้า
ส่องสว่าง ให้กระจ่าง ในนภา
ยามเมื่อสา- ยัณห์นั้นหนา จำต้องจร
แม้ราตรี ในดิถี จันทร์เฉิดฉาย
ดาวมากมาย เรี่ยเรียงราย แลสลอน
ส่องประกาย ระยิบฉาย ทั่วอัมพร
ครั้นถึงตอน อรุณร่อน ต้องจากไกล
เฉกมนุษย์ อันแสนสุด เลิศในภพ
มาบรรจบ ได้ประสบ ผูกรักใคร่
ร่วมสังสรรค์ ต่างสรวลสัล สุขเหลือใจ
สุดท้ายไซร้ ต้องจากไป ถ้วนทุกคน
กลอนอำลา คือวาจา ตัดใจจาก
กาลจำพราก มิอยากพราก จำหมองหม่น
กลอนสุดท้าย ก่อนลับกาย เลือนสกนธ์
เคยได้ยล สิ้นสุดหน- ทางแห่งกลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
