สักวาความจริงจะทิ้งยาก
ต้องลําบากเเก้ไขให้ปวดหัว
ทั้งค่ากินค่าอยู่เล่นตามัว
ปนกันมั่วเเก้ไขไปวันๆ
เงินเดือนมาเเป๊บเดียวเดี๋ยวก็หมด
ไม่รู้หดหายไปไหนให้โศกศัลย์
ตัวคนเดียวหากินเเทบไม่ทัน
ช่างหน้าขันตัวเราทําอะไร
นี่ตกลงเรียบจบเพื่อทํางาน
คงต้องการเเค่นี้นั้นใช่ไหม
หรือตําเเหน่งเลื่อนขึ้นก็พอใจ
นี่ใช่ไหมวิชาที่ข้าเรียน
คิดเสียว่าทํางานเเลกค่าข้าว
นายเขาด่าว่ากล่าวอย่าปวดเศียร
หูทวนลมไปบ้างเเบบเกรียนๆ
ไม่หวังเพียรเอาหน้าเลียขาเอย
ต้องลําบากเเก้ไขให้ปวดหัว
ทั้งค่ากินค่าอยู่เล่นตามัว
ปนกันมั่วเเก้ไขไปวันๆ
เงินเดือนมาเเป๊บเดียวเดี๋ยวก็หมด
ไม่รู้หดหายไปไหนให้โศกศัลย์
ตัวคนเดียวหากินเเทบไม่ทัน
ช่างหน้าขันตัวเราทําอะไร
นี่ตกลงเรียบจบเพื่อทํางาน
คงต้องการเเค่นี้นั้นใช่ไหม
หรือตําเเหน่งเลื่อนขึ้นก็พอใจ
นี่ใช่ไหมวิชาที่ข้าเรียน
คิดเสียว่าทํางานเเลกค่าข้าว
นายเขาด่าว่ากล่าวอย่าปวดเศียร
หูทวนลมไปบ้างเเบบเกรียนๆ
ไม่หวังเพียรเอาหน้าเลียขาเอย