อยุธยา เมืองเก่า เฝ้าคิดถึง
ห้อตะบึง รถไฟ ไร้กังขา
ถึงวัดใหญ่ ชัยมงคล ดั้นด้นมา
อยากเจอหน้า พาเศร้า สุดเหงาใจ
อธิฐาน บานบน จนเริ่มท้อ
น้ำตาคลอ ยืนเดี่ยว เดียวดายไหม
จากลพบุรี หนีช้ำ ย้ำทรวงใน
ดวงฤทัย เหลวแหลก แตกพังยับ
จะไม่คืน ลพบุรี ฤดีหมอง
เฝ้าแต่มอง จ้องตาม ยามสดับ
เจ้าพระยา ไหลหลั่ง ยังรอรับ
อยากจะกลับ แต่ไม่กล้า ระอาจัง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
