ฯลฯ
โอ้โฉมยงนงรามงดงามนัก
พิศวงพักตร์เอมอิ่มพริ้มพรายบ่ม
ดุจนางฟ้าลาวัลย์นั่นเอวกลม
งามภิรมย์พร้อมพรั่งทั้งใจกาย
เป็นหญิงหนึ่ง ไม่สกาว แค่ชาวสวน
คงมิควร คู่เขา ที่เฝ้าหมาย
ก้มหน้ามอง น้องต่ำ ผิวคล้ำกาย
ยากหาชาย เคียงแล แม้สายตา
เก็บผักบุ้ง นุ่งซิ่น กระถินจิ้ม
มิเคยลิ้ม เคยใฝ่ ในพิซซ่า
โดนัทเค้ก สเต็ก-สตู หรูไปนา
แค่ปลาร้า ตำส้ม นิยมกัน
เขาปองสาว สูงศักดิ์ รักนางฟ้า
ส่งสายตา ยลจ้อง ปองเคียงฝัน
เราแค่คน ต่ำใต้ ให้จาบัลย์
ต้องโศกศัลย์ แค่นางคว้า พาหมางเมิน
คงมิควร คู่เขา ที่เฝ้าหมาย
ก้มหน้ามอง น้องต่ำ ผิวคล้ำกาย
ยากหาชาย เคียงแล แม้สายตา
เก็บผักบุ้ง นุ่งซิ่น กระถินจิ้ม
มิเคยลิ้ม เคยใฝ่ ในพิซซ่า
โดนัทเค้ก สเต็ก-สตู หรูไปนา
แค่ปลาร้า ตำส้ม นิยมกัน
เขาปองสาว สูงศักดิ์ รักนางฟ้า
ส่งสายตา ยลจ้อง ปองเคียงฝัน
เราแค่คน ต่ำใต้ ให้จาบัลย์
ต้องโศกศัลย์ แค่นางคว้า พาหมางเมิน
"ดิน"
เมื่อคืนวานผ่านมานิทราฝัน
เห็นนางฟ้าเทวัญอยากสรรเสริญ
เลยเล่าต่อพอให้ได้เพลิดเพลิน
สวยเหลือเกินพร้อมพรั่งทั้งใจกาย
อย่าน้อยใจไปเลยทรามเชยเจ้า
คนที่เฝ้าถวิลจินต์ปองหมาย
คือเรียมแท้แน่นอนมิคลอนคลาย
ขวัญมิได้แหนงหน่ายคลายรักเธอ
ชอบสาวดำคล้ำหม่นคนนุ่งซิ่น
เป็นอาจิณสบายง่ายเสมอ
ยามหลับนอนตอนนั้นมันแบเบอร์
อย่าไผลเผลอคิดมากอยากบอกเรียม
ลมเพลมพัด
เห็นนางฟ้าเทวัญอยากสรรเสริญ
เลยเล่าต่อพอให้ได้เพลิดเพลิน
สวยเหลือเกินพร้อมพรั่งทั้งใจกาย
อย่าน้อยใจไปเลยทรามเชยเจ้า
คนที่เฝ้าถวิลจินต์ปองหมาย
คือเรียมแท้แน่นอนมิคลอนคลาย
ขวัญมิได้แหนงหน่ายคลายรักเธอ
ชอบสาวดำคล้ำหม่นคนนุ่งซิ่น
เป็นอาจิณสบายง่ายเสมอ
ยามหลับนอนตอนนั้นมันแบเบอร์
อย่าไผลเผลอคิดมากอยากบอกเรียม
ลมเพลมพัด