...หนองประจักษ์ หน้าแล้ง ยิ่งแห้งนัก
ใจคนรัก คล้ายเหมือน เลือนลืมหลง
หนองน้ำแห้ง แกล้งใคร ให้พะวง
รักมั่นคง ไยแล้ว ทิ้งแววตรอม...
...น้ำตาไหล เอ่อนอง เหมือนหนองน้ำ
หนองประจักษ์ กลับงาม คล้ายตามกล่อม
ยามเจ้าแห้ง เหือดหาย คล้ายรักปลอม
แม้กระนั้น ยังพร้อม ยอมวันคืน...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
