อยากเคียงข้างสำอางโฉมเพื่อโลมขวัญ
ล้างจาบัลย์ทัณฑ์ใจที่ใหญ่หลวง
แต่อกพี่นี้ก็หักด้วยรักลวง
เหมือนต้องบ่วงห่วงหาขื่อคาใจ
หากความเศร้าเหงาตรมประสมสอง
น้ำตาของน้องพี่จะปรี่ไหล
ผ่านอักษรกลอนกานท์ของบ้านไทย
ไม่ว่าใครได้อ่านจะพานตรม
ขอส่งใจให้รู้ว่าอยู่ข้าง
ถึงแม้ร่างห่างไกลไม่เคียงสม
แต่อักษรกลอนกานท์สำราญชม
น้ำตาพรมประสมน้องเจ้าของกลอน...
" บูรพ์ "
ขอขอบคุณ ถ้อยคำ ลำนำขาน
แม้นเพียงกานท์ หว่านโรย โปรยอักษร
ก็ซ่านซึ้ง ทรวงใน ใจบังอร
สื่อสะท้อน อักษรา พาชื่นจินต์
ทั้งที่ตัว พี่ชาย ก็คล้ายเศร้า
คงยังเฝ้า อาดูร พูนถวิล
หวังช่วยซับน้ำตา คราหลั่งริน
ให้ยุพิน คนห่าง ที่ร่างไกล
จะเก็บความหวังดี นี้ใส่ห้วง
อยู่ในบ่วง ทรงจำ ยามหวั่นไหว
ว่าใครหนึ่ง พึงมอบ ปลอบดวงใจ
ซับทรวงใน คนเหงา ที่เศร้านาน...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
