...มีอารมณ์ คนเดียว เที่ยวขำเก่ง
กลอนตัวเอง อ่านพลัน สั่นหัวเฉย
บางครั้งอ่าน ผ่านตา เหมือนว่าเชย
มิอยากเปรย น่าเกลียด เดี๋ยวเครียดตาม...
...แต่งออกมา ได้ไง ก็ไม่รู้
บางครั้งก็ ลืมดู กฎครูห้าม
บางครั้งเผลอ เหม่อเขียน เวียนซะงาม
ครั้นเขียนตาม ครูบอก ยังนอกการ...
...นึกลองอ่าน ย้อนหลัง ครั้งเริ่มแรก
พลันขำแปลก พิลึก นึกไม่ผ่าน
คำใช้ผิด ติดถลำ สัมผัสพาน
ใจเป็นห่วง ผู้อ่าน สงสาร..งง..!
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
