ย้อนไปอ่าน กลอนตน หม่นหมองนัก
จืดชืดชัก น่าเบื่อ เชื่อหรือไม่
เสียงสามัญ เอกโท วางผิดไป
อ่านทีไร นั่งขัน ฉันมึนงง
สัมผัสนอก ผัสใน ไม่มีหรอก
แต่งย้อนยอก วกเวียน เขียนส่งส่ง
ไม่คล้องจอง คล้องใจ ทำให้ปลง
แต่มั่นคง แต่งทุกวัน หมั่นฝึกมา
สิบเอ็ดเดือน เคลื่อนเข้า อย่างเร็วรี่
อยู่หน้าคอม ทุกวี่- วันแสนหรรษา
มีเพื่อนบ้าน มากมาย แนะนำนา
ล้วนคุณค่า ทางใจ ไม่เบื่อเลย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
