ตะวันเคลื่อนเดือนคล้อยดับรอยหาย
แต่รักชายสายสวาทพิลาสฝัน
ใช่ผ่อนแสงแฝงเร้นเช่นตะวัน
หมดทิวาลาพลันรีบสัญจร
แสงอันใดไม่กระจ่างเหมือนอย่างรัก
ควรประจักษ์ตระหนักในฤทัยสมร
รักไม่สิ้นถวิลหวังพึงสังวร
ยังอาทรวอนน้องอย่าหมองใจ
อาทิตย์จันทร์นั้นจำทำหน้าที่
สิ้นทิวาราตรีลี้ไฉน
ฤทัยพี่นี้ชิดสนิทใน
คงไสวใสสว่างไม่ห่างเลือน...
" บูรพ์ "
ยินคำเผยเอ่ยรัก ที่ฝากถึง
ถ้อยคำนึง ซึ้งใจ หาใดเหมือน
มิอาจเทียบเปรียบขวัญ ตะวันเดือน
ที่ส่งเยือน เหมือนวัน เคยสัญญา
ว่ายังคง ตรงซื่อ ถือในหลัก
ให้ประจักษ์ ดวงใจ ที่ใฝ่หา
แม้นเนิ่นนาน ผ่านวัน กาลเวลา
ไม่เคยลืม สักครา ทิวาคืน
มั่นในรัก ปักลึก เฝ้านึกถึง
น้องสุดซึ้ง จากใจ มิได้ฝืน
จะจงรัก ภักมั่น เพียงขวัญยืน
หลืบหรือตื่น มีพี่ นี้คนเดียว...
"สุนันยา"
ถ้อยคำนึง ซึ้งใจ หาใดเหมือน
มิอาจเทียบเปรียบขวัญ ตะวันเดือน
ที่ส่งเยือน เหมือนวัน เคยสัญญา
ว่ายังคง ตรงซื่อ ถือในหลัก
ให้ประจักษ์ ดวงใจ ที่ใฝ่หา
แม้นเนิ่นนาน ผ่านวัน กาลเวลา
ไม่เคยลืม สักครา ทิวาคืน
มั่นในรัก ปักลึก เฝ้านึกถึง
น้องสุดซึ้ง จากใจ มิได้ฝืน
จะจงรัก ภักมั่น เพียงขวัญยืน
หลืบหรือตื่น มีพี่ นี้คนเดียว...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
